Komunikacyjne i pragmatyczne zasady homiletyki w teorii retorycznej

We wspólczesnych badaniach lingwistycznych nad komunikacj? religijn? du?? wag? przywi?zuje si? do badania kaznodziejstwa. Cz?sto jednak kaznodziejstwo rozpatrywane jest z w?sko j?zykowego, tekstualnego punktu widzenia, bez powa?nego uwzgl?dnienia pogl?dów teologii pastoralnej i homiletyki, jako jej prywatnego dzialu, bezpo?rednio po?wi?conego kaznodziejstwu. W artykule zwrócono uwag? na glówne cechy gatunkowe dyskursywnego aktu kaznodziejskiego z perspektywy wspólczesnej pragmatyki lingwistycznej, niektórych przepisów teorii dyskursu i retoryki z konsekwentnym odniesieniem do teorii i praktyki homiletyki ko?cielnej. Ta interdyscyplinarna analiza umo?liwia nowe spojrzenie na kaznodziejstwo jako fenomen instytucjonalnej i codziennej komunikacji teocentrycznych komunikatorów, co czyni niniejsz? prac? nowatorsk?.