Medytacja Advaita II

Dusza ludzka jest Duchem, nie jest stworzona z niczego i nie ró?ni si? od istoty Boga; na poziomie substratu istnienia zarówno dusza ludzka, jak i Bóg s? identyczne. (2.1.11) Dzi?ki marzeniu o ciele fizycznym wyobra?amy sobie ?wiat zamieszkany przez odr?bne przedmioty i osoby. W ten sposób mentalnie stwarzamy poczucie izolacji pomi?dzy jednym a drugim. To nie wszystko, dokonujemy równie? projekcji siebie w czasie, z przeszlo?ci w przyszlo?c. Jeste?my zawsze projektem w budowie, wi?c cierpimy z powodu ci?glego niezadowolenia. Szukamy w ?wiecie zewn?trznym czego?, co polo?y kres wszelkiemu cierpieniu i bólowi, ale otrzymujemy tylko przej?ciowe odpowiedzi, nic trwalego. Dopóki nie spojrzymy w gl?b siebie i nie odkryjemy niedualnej natury naszego wlasnego Bycia w bezczasowej tera?niejszo?ci. Wtedy poznajemy wieczne i Jedyne "Ja", to, które jest tym samym "Ja" wszystkich, gdzie wszystkie dusze gromadz? si? w jednym Duchu i odkrywaj? w Absolucie. I poszukiwania si? ko?cz?, nie musimy ju? d??yc do szcz??cia w nieosi?galnej przyszlo?ci; ?yjemy w ci?glej tera?niejszo?ci i rozpoznajemy siebie jako Czyst? ?wiadomo?c, calkowicie ?wietlist?.